Κατά το πρώτο ήμισυ του 14ου αιώνα, έκανε την εμφάνισή της στη μοναστική κοινότητα του Βυζαντίου η κίνηση των «Ησυχαστών» στόχος των οποίων ήταν η πλήρης ενότητα με τον Θεό, μέσω της πλήρους απομόνωσής τους από τα εγκόσμια.

Πρωτοστάτης αυτής της κίνησης ήταν ο Έλληνας μοναχός, θεολόγος και φιλόσοφος, Βαρλαάμ Καλαβρός (καταγωγή από την Καλαβρία της Νότιας Ιταλίας), ο οποίος κατηγόρησε και γελοιοποίησε το Ησυχαστικό δόγμα που επικρατούσε κυρίως στα Αθωνικά μοναστήρια. Όπως πάντα όμως η ιστορία γράφεται από τους νικητές και ο Βαρλαάμ δεν βγήκε από αυτή την ‘Διαμάχη την Ησυχαστών’ όπως ονομάστηκε, νικητής.