Οι 7 Σοφοί της αρχαίας Ελλάδας ήταν οι Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πρηνεύς, Πιττακός ο Μιτυληναίος, Σόλων ο Αθηναίος. Ορισμένοι κατατάσουν τους Περίανδρο τον Κορίνθιο, το Χείλωνα το Λακεδαιμόνιο και τον Κλεόβουλο το Ρόδιο, ενώ άλλοι τους Επιμμενίδη τον Κρητικό, το Λεώφαντο το Λεβίδιο, το Μύσωνα τον Χηνέα, τον Ανάχαρση το Σκύθη και τον Αριστόδημο το Σπαρτιάτη.

Ο Χείλων (600 - 520 π.Χ. περίπου) γιος του εφόρου της Σπάρτης Δαμάγετου, κατά τους βιογράφους του ήταν σοβαρός, βραχύλογος, ενάρετος και ηθικός με μεγάλη οξυδέρκεια και βαθιά στοχαστική φιλοσοφική σκέψη. Σαν πραγματικός Σπαρτιάτης έγινε διάσημος για τη σοφή επιγραμματική βραχυλογία του και τα ολιγόλογα απαράμιλλα γνωμικά του, όπως αυτά που αναφέρονται πιο κάτω:

- Η τελετή τού γάμου σου να είναι απλή.
- Να αποχτήσεις αυτογνωσία.
- Στα συμπόσια των φίλων σου μη βιάζεσαι να παρευρεθείς, στις ατυχίες τους όμως να τρέχεις αμέσως.
- Να προτιμήσεις μάλλον να υποστείς μια ζημιά παρά να έχεις ανέντιμο κέρδος γιατί το πρώτο θα σε στενοχωρήσει μία
φορά, το άλλο θα είναι πηγή διαρκούς στενοχώριας.
- Η γλώσσα σου να μην τρέχει πριν από τη σκέψη σου.
- Να συγκρατείς το θυμό σου.
- Να μην επιθυμείς αδύνατα πράγματα.
- Μην κακολογείς τους διπλανούς σου ειδεμή θ' ακούσεις πράγματα που θα σε στενοχωρήσουν.
- Να πειθαρχείς στους νόμους.
- Σαν πίνεις, πρόσεχε να μη λες πολλά, επειδή θα σου ξεφύγουν και πράγματα που δεν πρέπει να λέγονται.
- Να σέβεσαι τον μεγαλύτερό σου.
- Άριστο είναι εκείνο το πολίτευμα όπου οι πολίτες πειθαρχούν υπερβολικά στους νόμους και ελάχιστη σημασία δίνουν σ' αυτά που τους λένε οι ρήτορες.
- Να αποστρέφεσαι εκείνον που παρακολουθεί με περιέργεια τις ξένες υποθέσεις.
- Τον πεθαμένο να τον καλοτυχίζεις (μακαρίζεις).
- Τον κακότυχο μην τον περιγελάς.

Ένα από τα πιο σημαντικά όμως που όχι μόνο, κανένας δεν μας δίδαξε, αλλά φαίνεται μετά μεγάλης προσοχής απέκρυψαν, ήταν η απάντηση σε ερώτηση του Αισώπου με τι ασχολείται ο Δίας (ο Ζεύς τι εἴη ποιῶν;) απάντησε «τά μέν υψηλά ταπεινῶν, τά δέ ταπεινά ὑψῶν», δηλαδή ταπεινώνει τους υπερήφανους και υψώνει τους ταπεινούς.

Μήπως αυτή η φράση, σας θυμίζει κάτι; Στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο που γράφτηκε 600 με 900 χρόνια μετά, υπάρχει ακριβώς ή ίδια αναφορά (ΚΓ 12) «ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται».

Απορία! Ποιός αντέγραψε ποιόν;