Δεν είμαι βοτανολόγος ούτε ανθοπώλης και πάντα στο μυαλό μου ήταν μπλεγμένα οι μενεξέδες, τα ία, οι βιολέτες, οι βιόλες και τα γιούλια.

Ψάχνοντάς το λίγο κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον πρόκειται για το ίδιο άνθος που στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν, ίον το εύοσμον. Κάποια στιγμή εμείς το ξεχάσαμε και μας το θύμισαν οι Τούρκοι σαν μενεξέ και οι Ιταλοί σαν βιολέτα και βιόλα. Νεότερα λεξικά αναφέρουν δε ότι το γιούλι θεωρείται σαν το υποκοριστικό του αρχαιοπρεπούς ‘ίου’ ('ία' των σταυρόλεξων).

Στην αρχαία πατρίδα μας, ήταν ένα από τα σύμβολα της θεάς Αθηνάς που εξέφραζε την αγάπη, την αθωότητα και τη σεμνότητα και εμβληματικό άνθος της θεάς Αφροδίτης και του γιου της Πρίαπου, θεού της γονιμότητας και των κήπων.