Χήρα στρατιωτικού στην Ιταλία το 160 μ.Χ., θανατώθηκε μετά που συμπαραστάθηκε του Αγίου Βίκτωρα μετά τη σύλληψή του.

Όνομα:	Στεφανία
Ετυμολογία:	Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα στέφω και την αρχαία φράση ‘κάρα στέφου’ που σημαίνει πήγαινε πιο ψηλά από το κεφάλι, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ιερομάρτυρας 3ου αιώνα, Διάκονος από την Αυγουστούπολη Ισπανίας.

Όνομα:	Βικέντιος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο όνομα Λατινικής προέλευσης από το ρήμα vinco= νικώ και σημαίνει 'ο νικητής'. Το αντίστοιχο Ελληνικό είναι το Νικήτας.

Πότισε με το αίμα του το ζωηφόρο δένδρο της χριστιανικής πίστης τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν, όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος (160 μ.Χ.). Οι υπηρεσίες του υπέρ του Ευαγγελίου, είχαν σαν στάδιο την Ιταλία. Εκεί ο Βίκτωρ έτρεχε σε διάφορες πόλεις και έσπερνε το λόγο της σωτηρίας. Συνελήφθη και αφού βασανίστηκε πέθανε ανάποδα κρεμασμένος.

Όνομα:	Βίκτωρ
Ετυμολογία:	Από το λατινικό 'victor' και σημαίνει "νικητής".

'Εζησε επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.) και Δεκίου και καταγόταν από το χωριό Αραύρακα. Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.

Όνομα:	Δράκων
Ετυμολογία:	Πιθανός συνδυασμός από τα αρχαία Ελληνικά 'δράκων'=μεγάλο φίδι και το ρήμα 'δερκομαι'=αντιλαμβάνομαι και σημαίνει τον οξυδερκή. Δρακούλης είναι λέξη που δήλωνε κατά την βυζαντινή περίοδο, και δηλώνει ακόμη δυστυχώς σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, το αβάφτιστο αγοράκι.

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ.. Υπηρέτησε στο Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Παρ’ όλα αυτά από νεαρής ηλικίας είχε ασπασθεί το Χριστιανισμό.

Για να αποφύγει τη δίωξη των Χριστιανών εγκατέλειψε τη θέση του και διέφυγε σε παρακείμενο όρος. Εκεί ασκήτευσε για ένα μεγάλο διάστημα. Σε ηλικία πενήντα περίπου ετών κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα αρχαιοελληνικής εορτής όπου προκάλεσε ταραχή βρίζοντας τα θεία και τα ιερά των Ελλήνων. Συνελήφθη και αφού αρνήθηκε να ανακαλέσει θανατώθηκε δι’ αποκεφαλισμού.

Όνομα:	Μηνάς
Ετυμολογία:	Από το ρήμα μηνώ (ειδοποιώ, στέλνω μήνυμα) και σημαίνει "αυτόν που στέλνει μηνύματα, ειδοποιεί" ή μηνάς η σελήνη = φωτεινός.

Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βικέντια
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένο όνομα Λατινικής προέλευσης από το ρήμα vinco (νικώ) και σημαίνει 'η νικήτρια'. Το αντίστοιχο Ελληνικό θα μπορούσε να ήταν Νικήτα

Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Βικτωρία
Ετυμολογία:	Από το Λατινικό 'victoria' και σημαίνει "η νικήτρια".

Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνομα. Πηγαίνετε παρακαλώ στο αντίστοιχο ανδρικό.

Όνομα:	Δράκαινα
Ετυμολογία:	Πιθανός συνδυασμός από τα αρχαία Ελληνικά 'δράκων'=μεγάλο φίδι και το ρήμα 'δερκομαι'=αντιλαμβάνομαι και σημαίνει την οξυδερκή. Δρακούλα είναι λέξη που δήλωνε κατά την βυζαντινή περίοδο, και δηλώνει ακόμη δυστυχώς σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, το αβάφτιστο κοριτσάκι.

Όνομα:	Δράκυλλα
Ετυμολογία:

Όνομα:	Δράκυλλος
Ετυμολογία:

Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Μήνη
Ετυμολογία:	Από το ρήμα μηνώ (ειδοποιώ, στέλνω μήνυμα)και σημαίνει "αυτός που στέλνει μηνύματα, ειδοποιεί" ή Μήνη = σελήνη από την οποία προήλθε η λέξη μήνας που είναι η χρονική περίοδος για μια πλήρη περιφορά της σελήνης γύρω από την γη (σεληνιακός μήνας).

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 759 μ.Χ. και ήταν γιος του Φωτεινού και της Θεοκτίστης. Στην ανατροφή του, εξάσκησε μεγάλη επιρροή ο θείος του Πλάτων, μια από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.

Ο Θεόδωρος έγινε μοναχός πρώτα στη Μονή του Σακκουδίωνος (κοντά στην Προύσα), που ανήγειραν οι γονείς του στο κτήμα τους με την ονομασία Βοσκήτιον. Αργότερα έγινε και ηγούμενος αυτής, αφού αποσύρθηκε ο θείος του Πλάτων λόγω γήρατος.

Για την αντίσταση του Θεόδωρου στο γάμο του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ' με τη Θεοδότη, εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου και εγκαταστάθηκε στη Μονή Στουδίου σαν ηγούμενος. Αλλά και πάλι για την αντίσταση του στην χειροτονία του Νικηφόρου από λαϊκό σε Πατριάρχη, εξορίστηκε μαζί με τον θείο του Πλάτωνα (809 μ.Χ.). Επέστρεψε από την εξορία το 812 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, για να εξοριστεί τρίτη φορά από τον Λέοντα το Ε', επειδή με πολύ θάρρος υπερασπίστηκε τις Ιερές εικόνες και το ορθόδοξο φρόνημα.

Πέθανε στην εξορία το 826 μ.Χ. σε ηλικία 67 ετών, στη χερσόνησο του Ακρίτα του Αγίου Τρύφωνα. Το δε σώμα του, μετακομίστηκε στην Πριγκιπόννησο, όπου και ετάφη. Ύστερα δε, επί Πατριάρχου Μεθοδίου, το 844 μ.Χ. ανακομίστηκε στη βασιλεύουσα, μαζί με το λείψανο του αδελφού του Ιωσήφ του Θεσσαλονίκης και ετάφη στη Μονή Στουδίου.

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".