Κόρη του Δία και της Έριδας που γκρέμισε ο Δίας από τον ουρανό.

«Ύβρις, Άτις, Νέμεσις και Τίσις»

Η ακολουθία αυτή που ξεκινά με την ύβριν και καταλήγει στην τίσιν αποτελεί δομικό λίθο της αντίληψης που είχαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι για τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος και είναι αυτή που χαρακτηρίζει το πνεύμα του ελληνικού πολιτισμού. Είναι η κεντρική ιδέα της ύπαρξης και συνύπαρξης κατά το ελληνικό πνεύμα.

Η ύβρις χαρακτηρίζει την αλαζονική και αυθάδικη συμπεριφορά κάποιου απέναντι σε θεούς και ανθρώπους.

Κατά τους αρχαίους ο Δίας έστελνε στον υβριστή την Άτη δηλαδή τη σύγχυση του νου, κατάσταση η οποία οδηγούσε στη διάπραξη ενός νέου μεγάλου σφάλματος το οποίο προκαλούσε την νέμεση δηλαδή την οργή και τιμωρία των θεών. Μοιραία ακολουθούσε η τίσις δηλαδή η συντριβή και καταστροφή του.

Βασικός στόχος αυτής της ακολουθίας ήταν η ισορροπία και η αρμονία στη ζωή των ανθρώπων