19 Μαρτίου > Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία
|
|
|
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού (243 - 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος. Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε και, για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ειδωλολάτρισσα.
Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο. Το μαρτύριο άρχισε. Αλλά η καρτερία και η επιμονή των μαρτύρων εξέπληξε τον Κλαύδιο, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του (βλέπε ίδια ημέρα) πίστεψε στον Χριστό.
Στην συνέχεια έριξαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία μέσα σε λάκκο και τους ενταφίασαν ζωντανούς. Ήταν το έτος 283 μ.Χ.
|
Από το Περσικό όνομα Νταράιβαχας που αποτελείται από δυο λέξεις ΄νταράι’=κατέχω και ‘βάχου’=καλό και εννοεί αυτήν που έχει τα καλά |
|
|
|
| Οι ¨Αγιοι Χρύσανθος και Δαρεία |
|
|
|
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 - 284 μ.Χ.). Σ' αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία, για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Καθώς επίσης, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του. Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιούς του, μαζί με τους στρατιώτες τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και έτσι κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
|
Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'ιλαρός' που σημαίνει άτομο που χαρακτηρίζεται από χαρά και ευθυμία. |
|
|
|
Καταγόταν από τη χώρα των Oυσάνων και συγκεκριμένα από την πόλη Βιλλαπάτη (ή Βιθλαπάτη, ίσως είναι η σημερινή Γερμανική πόλη Βίλλα). Οι γονείς του τον είχαν αναθρέψει στη χριστιανική πίστη και διακρινόταν για το παράστημα και την ωραιότητα του.
Όταν πήγε στη Ρώμη, κίνησε την προσοχή των ανακτορικών για το έξοχο παρουσιαστικό του και το σπινθηροβόλο πνεύμα του. Αυτό δε έφθασε μέχρι τον Διοκλητιανό, που τον προσέλαβε κοντά του και τον έκανε συγκλητικό. Οι τιμές όμως και η βασιλική εύνοια, έκαναν τον Παγχάριο ν' αρνηθεί το Χριστό.
Όταν το έμαθαν αυτό η μητέρα του και η αδελφή του, λυπήθηκαν πολύ. Του έγραψαν τότε μια συγκινητικότατη επιστολή, που τον ικέτευαν να επανέλθει στην πίστη του Χρίστου, έστω και με θυσία της ζωής του. Ευτυχώς η επιστολή, επανέφερε το νεαρό Παγχάριο στον εαυτό του. Κατάλαβε το ολίσθημα στο οποίο έπεσε, και το ρεύμα της μετανοίας κατέκλυσε την ψυχή του. Τότε χωρίς καθυστέρηση, ομολόγησε μπροστά στους ανακτορικούς την χριστιανική πίστη.
Ο Διοκλητιανός, υπόθεσε στην αρχή ότι ο Παγχάριος υπέστη κάποια διανοητική τρέλα. Αλλά όταν πείστηκε για την σοβαρότητα του πράγματος, εξοργισμένος, διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ήταν το έτος 305 μ.Χ.
|
Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'παν' και 'χάρις' και σημαίνει αυτόν που είναι προικισμένος με όλες τις χάρες. |
|
|
|
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού (243 - 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος. Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε και, για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ειδωλολάτρισσα.
Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο. Το μαρτύριο άρχισε. Αλλά η καρτερία και η επιμονή των μαρτύρων εξέπληξε τον Κλαύδιο, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του πίστεψε στον Χριστό.
Στην συνέχεια έριξαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία μέσα σε λάκκο και τους ενταφίασαν ζωντανούς. Ήταν το έτος 283 μ.Χ.
|
Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'χρυσούν' και 'άνθος' που σημαίνει το χρυσό λουλούδι, το χρυσάνθεμο |
|
|
|
|
|
|
Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο
|
Από το Περσικό όνομα Νταράιβαχας που αποτελείται από δυο λέξεις ΄νταράι’=κατέχω και ‘βάχου’=καλό και εννοεί αυτόν που έχει τα καλά |
|
|
|
Δεν υπάρχει αγία με αυτό το όνονα. Παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό.
|
Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'παν' και 'χάρις' και σημαίνει αυτην που είναι προικισμένη με όλες τις χάριτες. |
|
-
|
|
Ένας εκ των 37 (ή 40) που μαρτύρησαν στη Βιζύη της Θράκης
4/1, 19/3
|
Από τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις 'χρυσούν' και 'άνθος' που σημαίνει το χρυσό λουλούδι, το χρυσάνθεμο |
|
19 Μαρτίου > Άγιοι Κλαύδιος ο Τριβούνος, Ιλαρία η σύζυγος του και τα παιδιά τους Ιάσων και Μαύρος
|
|
|
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 - 284 μ.Χ.). Σ' αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία, για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Καθώς επίσης, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του. Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιούς του, μαζί με τους στρατιώτες τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και έτσι κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
|
Από τη Λατινική λέξη ‘claudicatio’ που σημαίνει χωλότητα ή τραυλισμό και περιγράφει κάποιο άτομο που κουτσαίνει ή τραυλίζει. Η κατάληξη -ιανός σημαίνει αυτόν που ανήκει στον Κλαύδιο |
|
|
|
Από μικρή ηλικία συναναστρεφόταν με Τούρκους οι οποίοι, κάποια στιγμή, τον πίεσαν να γίνει Μωαμεθανός. Εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά τους έψεξε για την θρησκεία τους, οπότε τον αποκεφάλισαν το 1564 μ.Χ.
|
Από το Δη (Γη) και μήτηρ ("μητέρα Γη") και σημαίνει "αυτός που ανήκει, ο αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα". |
|
19 Μαρτίου > Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος
|
|
|
Οι Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος μαρτύρησαν αφού τους έκλεισαν ερμητικά μέσα σε μια σπηλιά.
|
19 Μαρτίου > Άγιοι Κλαύδιος ο Τριβούνος, Ιλαρία η σύζυγος του και τα παιδιά τους Ιάσων και Μαύρος
|
|
|
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 - 284 μ.Χ.). Σ' αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία, για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Καθώς επίσης, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του. Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιούς του, μαζί με τους στρατιώτες τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και έτσι κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
|
Από το “ιάομαι, ιώμαι”, που σημαίνει “γιατρεύω, θεραπεύω” και σημαίνει "αυτός που θα γιατρεύσει, που θα θεραπεύσει". |
|
19 Μαρτίου > Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος
|
|
|
Οι Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος μαρτύρησαν αφού τους έκλεισαν ερμητικά μέσα σε μια σπηλιά.
|
Θεωρείται ο αρσενικός τύπος του ονόματος Μαρία που είναι το εξελληνισμένο όνομα Marjam που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το Αραμαϊκό όνομα της Παναγίας «Μαργιάμ» που σημαίνει «πικροφέρουσα». Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίνετε στο όνομα Μαρία.
Όμως το όνομα αυτό σαν Λατινικό προϋπήρχε της Παναγίας και προέρχεται από το Λατίνο θεό του πολέμου 'Mars' (αντίστοιχος του Θεού Άρη του Ελληνικού Πανθέου) και σημαίνει τον ανδροπρεπή και αποφασιστικό.
Άλλη πιθανή εκδοχή είναι ότι μπορεί να προέρχεται από τη Λατινική λέξη 'mare'=θάλασσα
Η κατάληξη '-ανός' φανερώνει αυτόν που κατάγεται από τον Μάριο.
|
|
|
|
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 - 284 μ.Χ.). Σ' αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία (βλέπε ίδια ημέρα), για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Καθώς επίσης, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του. Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιούς του, μαζί με τους στρατιώτες τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και έτσι κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
|
Από την αρχαία Ελληνική λέξη 'αμαυρός'=μαύρος που σημαίνει αυτόν που έχει μαύρο χρώμα.
Βασικά περιγράφεται σαν το πιο σκούρο χρώμα που υπάρχει στη φύση και αποδίδεται με την πλήρη έλλειψη φωτός σε μια νύχτα χωρίς σελήνη και άστρα. |
|
|
|
Η Οσία Μαρία ή Μάρθα (Σβάρνοβα) ήταν πριγκίπισσα του Βλαντιμίρ κατά την περίοδο του μεγάλου πρίγκιπα Βσέβολοντ Γ' Γεωργίεβιτς. Έγινε μοναχή στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Βλαντιμίρ και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1206 μ.Χ.
|
Εξελληνισμένο όνομα Marjam που χρησιμοποιήθηκε για να αποδοθεί το αραμαϊκό όνομα της Παναγίας «Μαργιάμ» που σημαίνει 'πικροφέρουσα'.
Επίσης υπάρχει αρχαίο Ελληνικό (Μινωικό) όνομα ΜΑΙΡΑ, που μπορεί να επροφέρετο Μαίρα, Μαίρη ή Μάϊρα. Όνομα πανάρχαιο Ελληνικό.
Το Εβραϊκό όνομα Μαρία κατά τον καθηγητή κ. Θεοφανίδη είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ (Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ) . Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα, την ακτινοβολούσα.(Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου ) Μαρ - μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία, η λάμπουσα η ακτινοβολούσα. |
|
|
|
Γεννήθηκε στη Μόσχα και έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης και τέθηκε υπό την καθοδήγηση του Οσίου Νείλου της Σόρα. Μαζί ταξίδεψαν στην τότε γνωστή Ανατολή και επισκέφτηκαν την Παλαιστίνη, την Κωνσταντινούπολη, και πέρασαν πολλά χρόνια στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Όταν επέστρεψαν στην Ρωσία, οι δυο Όσιοι προτίμησαν την ησυχία της ερήμου, αντί του μοναστηριού και αποσύρθηκαν σε ένα αδιάβατο δάσος κοντά στον ποταμό Σόρα. Εκεί, αφού έχτισαν μια εκκλησία και ξεχωριστά κελιά, ζούσαν με αυστηρή άσκηση.
Ήταν από τους πρώτους που απαγόρευσε την είσοδο γυναικών σε μοναστήρι. Κοιμήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1521 μ.Χ.
|
Από το ύστερο Λατινικό όνομα 'Innocentius' που προέρχεται από την Λατινική λέξη ‘innocens’=αβλαβής, άκακος. |
|
19 Μαρτίου > Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Τρυφερής, εν Σμόλενσκ Ρωσίας
|
|
|
|
Αυτή που έχει μαλακή και απαλή υφή (ύφανση). |
|
|
|
|
|