|
|
Τραγουδιστής: Δημήτρης Κοντογιάννης
Συνθέτης: Χρήστος Νικολόπουλος
Στιχουργός: Μανώλης Ρασούλης
Χρονολογία: 1982
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Και βλέπω έναν τύπο μαζί με σένανε
Και σκύβω το κεφάλι να μη με δεις εσύ
Θολώνει το μυαλό μου και σκίζεται η γη
Δεν πίστεψα πως ήταν αλήθεια όλα αυτά
Τα χείλη μου δαγκώνω, δεν ήταν ψέματα
Μου φάνηκε πως σπάσαν καθρέφτες χίλιοι δυο
Μα εγώ απ’τον καθρέφτη σε βλέπω και πονώ
Ρ.
Τριγύρω κουβεντιάζανε για τα πολιτικά
Και πώς ο Μαύρος σούταρε δοκάρι τη μπαλιά
Κι εγώ ο μαύρος τώρα δα βλέπω πως μια στιγμή
Να σβήσει η ζωή μου ήτανε αρκετή
Τ’Αγίου Βαλεντίνου, αχ πίκρα και καημέ
Καθόμουνα στου Λέντζου και έπινα καφέ
Κάνω να πω να φύγω μα γόρδιος δεσμός
Μ’ έχει δεμένο χάμω, αχ να `μουνα τυφλός
Μου φέρνει το γκαρσόνι χαρτί λογαριασμού
Πανάκριβα πληρώνω το πλάι τ’ αλλουνού
Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει παράγγειλες λικέρ
Και μένα στην καρδιά μου δεκάξι κομπρεσέρ
Τα μάτια μου θολώνουν ψιχάλες του καιρού
Εσύ εκεί, εγώ εδώ θαμώνας του χαμού
|
