(1828-1898) Μαρωνίτης άγιος με το λαϊκό όνομα Ιωσήφ Ζαρούν Μαχλούφ (Joseph Zaroun Makhlouf). Επέλεξε το όνομά του για να τιμήσει τον ομώνυμο του μάρτυρασ του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Όνομα:	Σαρμπέλ
Ετυμολογία:	Προέρχεται από τα Αραμαϊκά από το 'σάρμπο'=καλά νέα και ‘ελ’=προσωνύμιο του Θεού και σημαίνει καλές ειδήσεις από τον Θεό.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Αθώα
Ετυμολογία:	Μάλλον από τα αρχαία Ελληνικά ‘α’ στερητικό και ‘θωή’=ποινή και σημαίνει την απαλλαγμένη κάθε ενοχής, την αμόλυντη και αψεγάδιαστη.

Προσωνύμιο του πατέρα των θεών Δία προς τιμή του οποίου υπήρχε άγαλμα και βωμός στο Ιερό Όρος, γνωστό σήμερα σαν Άγιο Όρος.

Αξίζει να λεχθεί ότι το Ιερό Όρος ήταν αφιερωμένο στην παρθένα θεά Αρτέμιδα και ήταν άβατο για τους άνδρες. Ένα από τα προσωνύμια της θεάς ήταν 'Καρύα' από το οποίο προέρχεται και το όνομα της σημερινής πρωτεύουσας του Άθω 'Καρυαί’.

Όνομα:	Άθως
Ετυμολογία:	Μάλλον από τα αρχαία Ελληνικά ‘α’ στερητικό και ‘θωή’=ποινή και σημαίνει τον απαλλαγμένο κάθε ενοχής, τον αμόλυντο και αψεγάδιαστο.

Για χριστιανική εορτή πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Γαρυφαλλιά
Ετυμολογία:	Από το φυτό γαρυφαλλιά. Αρχικά θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ του φυτού και άνθους που όλοι γνωρίζουμε σαν γαρυφαλιά και του ‘γαριφαλόδενδρου’ (Συζύγιον το αρωματικόν) το οποίο παράγει το γνωστό καρύκευμα μοσχοκάρφι (μόσχος+καρφί = καρφί που μυρίζει). Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν, τόσο το φυτό όσο και τον ανθό του, Δίανθο που σημαίνει ‘άνθος του Δία’. Η πλήρης, επίσημη και βοτανική του ονομασία είναι Δίανθος ο καρυόφυλλος, και δυσκολεύομαι να αντιληφθώ από πού προήλθε το ‘καρυόφυλλος’ (κάρυον→καρύδι = σκληρό κέλυφος + φύλλο), παρόλο που υποψιάζομαι ότι κάποιοι συγχίσανε το καρύκευμα με το λουλούδι.

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα. Γιορτάζει όμως κατ' οικονομία σήμερα, λόγω του αγίου Δία που τιμάται και από το ιστορικό γεγονός ότι το γαρύφαλλο ήταν το άνθος του θεού Δία με το όνομα 'Δίανθος'.

Όνομα:	Γαρύφαλλος
Ετυμολογία:	Από το φυτό γαρυφαλλιά. Αρχικά θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ του φυτού και άνθους που όλοι γνωρίζουμε σαν γαρυφαλιά και του ‘γαριφαλόδενδρου’ (Συζύγιον το αρωματικόν) το οποίο παράγει το γνωστό καρύκευμα μοσχοκάρφι (μόσχος+καρφί = καρφί που μυρίζει). Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν, τόσο το φυτό όσο και τον ανθό του, Δίανθο που σημαίνει ‘άνθος του Δία’. Η πλήρης, επίσημη και βοτανική του ονομασία είναι Δίανθος ο καρυόφυλλος, και δυσκολεύομαι να αντιληφθώ από πού προήλθε το ‘καρυόφυλλος’ (κάρυον→καρύδι = σκληρό κέλυφος + φύλλο), παρόλο που υποψιάζομαι ότι κάποιοι συγχίσανε το καρύκευμα με το λουλούδι.

Δεν υπάρχει άγιος με αυτό το όνομα, παρακαλώ πηγαίνετε στο αντίστοιχο γυναικείο

Όνομα:	Μακρής
Ετυμολογία:	Από τη λέξη ΄μάκρος' που σημαίνει ψηλός

Η Αγία Μακρίνα, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης. Η Μακρινά ήταν μνηστευμένη, αλλά όταν ο μνηστήρας της πέθανε, αποσύρθηκε, μαζί με τη μητέρα της Εμμέλεια, σε γυναικεία μονή στον Πόντο, κοντά στον ποταμό Ίρη. Εκεί κοντά μόναζε και ο αδελφός της Μέγας Βασίλειος.

Όνομα:	Μάκρις
Ετυμολογία:	Από τη λέξη ΄μάκρος' που σημαίνει ψηλή

Όσιος από την Αντιόχεια Συρίας, 5ου αιώνα.

Όνομα:	Δίας
Ετυμολογία:	Ο Σωκράτης στον ‘Κρατύλο’ του Πλάτωνα ισχυρίζεται ότι το όνομά του προέρχεται από τη ζωή (Ζευς), δηλαδή ζωοδότης, λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων. Αλλά ταυτοχρόνως αυτός ο Θεός προκαλεί το δέος σε όλους από το οποίο προέρχεται το Δίας. Οπότε εάν τα δυο ονόματα ενωθούν σε ένα τότε εξηγείται η φύση αυτού του θεού.

Για εορταστική ημερομηνία πηγαίνετε στο αντίστοιχο ανδρικό

Όνομα:	Σαρμπέλα
Ετυμολογία:	Προέρχεται από τα Αραμαϊκά 'σάρμπο'=καλά νέα και ‘ελ’=προσωνύμιο του Θεού και σημαίνει καλές ειδήσεις από τον Θεό.

Γιός του Ορσίλοχου, και εγγονός του Αλφειού, βασιλιάς των Φερών της Μεσσηνίας που φιλοξένησε τον γιο του Οδυσσέα, Τηλέμαχο.

Όνομα:	Διοκλής
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'Δίας' και 'κλέος'=δόξα και σημαίνει δόξα του θεού.

Ο Όσιος αββάς Διοκλής, σπούδασε γραμματική, φιλοσοφία και στα εικοσιοκτώ του χρόνια έγινε αναχωρητής, μέσα σε μια σπηλιά. Ένθερμος ασκητής, προσπαθούσε με την προσευχή να ενωθεί με τον Θεό.

Όνομα:	Διοκλής
Ετυμολογία:	Από τα αρχαία Ελληνικά 'Δίας' και 'κλέος'=δόξα και σημαίνει δόξα του θεού.

Επίσκοπος Εδέσσης

Όνομα:	Θεόδωρος
Ετυμολογία:	Από το θεός και το δώρον και σημαίνει "δώρο του Θεού".

Όνομα:	Παΐσιος
Ετυμολογία:	Εξελληνισμένος τύπος του Κοπτικού (Αιγυπτιακού) ονόματος ‘Pishoy’ που σημαίνει υψηλός, ευγενής.