Τ’ Αγιαννιού του θεριστή, ούτε κότα στην αυλή

Απ’ αρχής τον θεριστή, του δρεπανιού γιορτή.

Γενάρη πίνουν το κρασί, το θεριστή το ξίδι.

Θεριστής με το δρεπάνι, τον καιρό του δεν τον χάνει.

Τον Θεριστή, ο νοικοκύρης τηράει την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του»

Ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Θεριστής την πείνα

Καλώς τόνε το θεριστή, όπου μας εγλιτώνει, και με τα στάρια τα ππολλά, το σπίτι μας φορτώνει.