Η αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου έγινε από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του, πριν πεθάνει, ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν» παρμένα από την φράση «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» και στα Νέα Ελληνικά «για να είναι ένα όπως εμείς», δηλαδή να είναι ενωμένοι όπως εσύ και εγώ. Μια φράση ειπωμένη με αγάπη και που σήμερα, δυστυχώς, χρησιμοποιείται για μια νέα θλιβερή διαμάχη μεταξύ των ορθοδόξων χριστιανών.

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης (τουρκική λέξη που σημαίνει Σημαιοφόρος), γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, Ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Και αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο μετά την πρώτη τάξη του δημοτικού για να δουλέψει. Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, όπου έγινε μοναχός στα δεκατέσσερά του και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λόγω σοβαρής ασθένειας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης.

Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπου υπηρέτσε για 30 χρόνια.

Τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός 70 χρόνια πριν, και το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο.

Ἰχνηλάτης τῶν πάλαι πατέρων γέγονας, Ἁγιωνύμου τοῦ Ὄρους ἀσκήσας Σκήτῃ σεπτῇ, Τριάδος τῆς Ζωαρχικῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων, ἄβυσσος θείων δωρεῶν, λυτήρ δεινῶν ἀσθενειῶν, ἐδείχθης ὦ θεοφόρε. Πορφύριε οἰκουμένης, πάσης, ποιμήν ἡμῶν καί στήριγμα.