Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα ‘θέω’=τρέχω ή ρέω. Από αυτό το ρήμα προήλθε το όνομα ‘θεός’ που, κατά κάποιο τρόπο, περιέγραφε την εντύπωση των αρχαίων προγόνων μας για την ταχύτητα με την οποία κινούνταν οι θεοί (Ήλιος, Σελήνη, Ωκεανός, Ποταμοί κλπ). Το Θέα προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη 'Θεά' με αναβιβασμό του τόνου.
Αποτελεί επίσης, ύποκοριστικό για πολλά ονόματα που είτε αρχίζουν με το Θέα όπως, Θεαθώ, Θεανώ, Θεάλεχτη, ή λήγουν σε θέα όπως, Αμεθέα, Αμφιθέα, Αξιοθέα, Αριστοθέα, Γλαυκοθέα, Δεξιθέα, Δωροθέα, Ειδοθέα, Ερωτοθέα, Ημιθέα, Καλλιθέα, Λευκοθέα, Μαριθέα, Πασιθέα, Πραξιθέα, Ροδοθέα, Τερψιθέα, Τιμοθέα, Χαριθέα, Χριστοθέα, και άλλα,
